Yarasa kol moda mı? Değilse de olacak mı?

Haftasonu anneannemde geçti sayılır. Bir anneanne klasiği olarak yine anneannenin uçsuz bucaksız, bir sonu olmadığından gerçekten şüphelenmeye başladığım sandığı talan edildi. Bir adet yarasa kol anneanne örgüsü kazakla iki adet cekete el kondu. Anneye zamanında sıfır beden olduğu için kızıldı. Annenin eski eteklerini denemeye cesaret bile edilemedi. Kendisinin evlendiğinde 42(yazıya kırk iki) kilo olduğu şaşkınlıkla hatırlandı.

Haftasonun bir kısmı ise bizim evi talan ederek geçirildi. Ben zaten bavulumu yerleştirirken dolabımdan birkaç poşet bir şeyler çıkarmıştım. Annem onları tek tek elden geçirdi. Annemlerin dolabına bakıldı, hayallerimdeki kadar sadeleştirme yapamasam da birhayli gelişme kaydettik. Ama dün en çok duyduğum cümlelerden birkaç tanesini paylamak istiyorum.

"Onu atmam o el emeğim."
"Onu ben söker bir daha örerim dursun."
"Onu giyiyorum ben, yani giyerim, giyicem yarın bak."
"Kızım o atılır mı anısı var onun!"

Bir de benim en çok kurduğum cümleler:
"Şimdi anne bunu en son ne zaman giydin?"
"Bak anne mantığımız şu, bir şeyi 2 yıldan fazla zaman giymemişsek, ihtiyacı olan biriyle paylaşıyoruz."
"Anne bu bi daha moda olmaz artık, olursa da alırız!"

Gardropta durum boyle. Ama ayakkabılıkta devrim yaptık diyebilirim. Ben bile zamanında bayıla bayıla giydiğim dünyanın en rahat ikinci spor ayakkabısına (en azından ben öyle hatırlıyorum) veda ettim. Annem de spor yapmadığını kabul edip yıllardır sakladığı 34 numara spor ayakkabılarla vedalaştı. Artık istese de yapamayacak, o kadar küçük numara spor ayakkabının ancak yere basınca ışık yanıp sönen versiyonunu bulabilir bundan sonra.

Ayırdıklarımızın bir kısmı atıldı, bir kısmı belediyeye, bir kısmı da kardeşimin kitaplarıyla birlikte çocuk yetiştirme yurduna bağışlandı bugün. Baya hafifledik ama daha düzenlenecek çok yer var. Annemlerin odasında baya eğleneceğimi tahmin ediyorum. Heyecanla beklemekteyim.

Spoiler------Odada gırgır var. ihih.