Askercilik

Bugun bir kahve fali ugruna, biraz da annemin gonlu olsun diye donemin son 'parali gun'une gittim. Tabi dedikodular, lezzetli pastalar, borekler, kahveler, fallar, caylar, limonatalar guzeldi ama bir yere kadar idare ettim. Bir sure sonra 7 yasindaki erkek cocukariyla birlikte askercilik oynarken buldum kendimi. Bebek olayini da o kadar ozlemisim ki 2 yasindaki Mete beni opsun diye atmadigim takla kalmadi. Gunun sonunda hem cocuklar beni "Simdi biz asker olalim sen de dusman, tamam mi?" diyecek kadar sevmisti, hem de Mete'den opucugumu almistim. Falimi da baktirdim* oh.

Demem odur ki, daha bu sabah konustuk annemlerle yaslanisimi. Farkettim ki bu ayin 24unde 19 yasina girmeyecegim. 19 yili bitirip 20. yasimdan gun alcagim. 20. Evet, kendisi 2 ile basliyor. 2 ile baslayan yastan gun almak evet. 2 ile baslayan yaslara giriyorum, hala ilkokula baslamamis cocuklarla askercilik oynuyorum. 2 ile baslayan yaslardan sonra evin kizi Neslihan gibi "Evde kaldim, karsida bi subay var ama annem hic arastirmiyo keh keh keh" esprileri yapicam diye cok korkuyorum. Ben hep Bora ile askercilik oynamak istiyorum. Popom da salincaga hep sigsin istiyorum. Hazir degilim ben 20li yaslara. Daha degil.

*Fatma Teyze de sahane fal bakiyor yalniz. Istanbul'daki falcilar halt etmis, herseyi bildi vallahi.